O czym mówi stopień ochrony IP w kontekście szaf teleinformatycznych?

Klasy IP, znane również jako międzynarodowy system ochrony, służą do regulacji ochrony zapewnianej przez obudowy. Dzięki nim możliwe jest zdefiniowanie i opisanie wszystkich niejasnych warunków jak wodoodporność oraz pyłoszczelność. Ocenę IP stosuje się powszechnie w całej Europie, definiuje ją międzynarodowa norma IEC 60529.

Co oznacza ochrona IP w kontekście szaf teleinformatycznych?

Ochrona IP jest wyrażana za pomocą dwóch do czterech znaków. Pierwsza z cyfr określa poziom ochrony obudów do elektroniki przed ciałami stałymi, druga natomiast określa ochronę przed cieczami. Pierwszy parametr wyraża się cyfrą od 0 do 6. Najniższa ocena oznacza brak ochrony przed ciałami stałymi, najwyższa natomiast gwarantuje pełną ochronę przed zanieczyszczeniem pyłem czy innymi ciałami stałymi. Liczby pomiędzy oznaczają ochronę przed coraz mniejszymi cząsteczkami zanieczyszczeń.

Druga cyfra IP oznacza ochronę przed cieczami. Tutaj skala obejmuje cyfry od 0 do 8. Podobnie jak w przypadku ochrony przed ciałami stałymi, cyfra 0 oznacza całkowity brak ochrony, natomiast cyfra 8 – całkowitą wodoodporność, nawet jeżeli obudowa jest całkowicie zanurzona. W zależności od cyfry można rozróżnić następujące poziomy ochrony:

• 1 – urządzenie jest chronione przed wodą spadającą pionowo,
• 2 – sprzęt jest ochraniany przed pionowo spadającą wodą, nawet jeżeli obudowa jest obrócona o 15 stopni,
• 3 – chroni przed mgłą z wody lub rozpyloną wodą padającą na obudowę pod kątem 60 stopni,
• 4 – chroni sprzęt przed rozbryzgami wody pod dowolnym kątem,
• 5 – ochrania urządzenie przed strumieniami wody,
• 6 – urządzenia są chronione nawet przed silnymi strumieniami wody,
• 7 – nawet jeżeli urządzenie zostanie chwilowo zanurzone w wodzie, nie powinno to wywołać żadnych niepożądanych efektów,
• 8 – długotrwałe zanurzenie nie spowoduje uszkodzeń w urządzeniu z obudową o takim poziomie ochrony.

Trzeci znak nazywany jest literą dodatkową, wskazuje stopień ochrony użytkownika przed bezpośrednim kontaktem z częściami pod napięciem. Ostatni znak nazywany jest literą uzupełniającą. W sytuacji, kiedy niewymagane są charakterystyczne cechy, należy zastąpić je znakiem X. Litery dodatkowe i uzupełniające mogą być odpuszczone bez konieczności zastępowania.